nog drie dagen!

Nog even een paar foto's van de mooie kindertjes van het project..


Over drie dagen vlieg ik alweer terug naar Nederland.. Ik kan niet wachten om terug te gaan, ik verlang echt heel erg naar een kopje senseo, een pizza en een douche. En natuurlijk is daar het nieuwe huisje waar we aan de slag mee kunnen en de voorbereidingen voor de trouwerij en niet te vergeten mijn Robert zie ik dan weer..
Wel weet ik zeker dat ik Afrika heel erg ga missen. Wauw wat heb ik genoten afgelopen twee maanden. Mijn tijd hier heeft me zeker gevormd en ik heb zeker veel geleerd en ook wel lastige dingen meegemaakt, maar bovenal heb ik gewoon genoten. Ik heb genoten van de mensen hier, de openheid, de humor, de vriendelijkheid, de kinderen, het weer en zelfs het eten!

Door dat ik deze ervaring heb meegemaakt, heb ik Afrika niet meer alleen in mijn hoofd als een droom, als een waar paradijs, maar ik heb ook niet het negatieve droevige beeld van wat je altijd op televisie ziet in mijn hoofd. Ik ben blij dat ik een reeel beeld heb gekregen hoe het hier is. Ik waardeer Afrika onwijs in veel dingen, maar ik zie ook dat ik onbewust meer respect voor Nederland heb gekregen. Het klaagcultuurtje in Nederland en het westen vind ik wel echt negatief, terwijl ze hier veel positiever zijn en veel minder snel klagen, maar wat ik bijvoorbeeld wel waardeer van Nederland is de daadskracht. Dat als je iets niet wilt, of je bent niet tevreden over je positie of situatie, dat je er wat aan doet. Er zijn hier natuurlijk wel mensen die echt hun arme situatie willen veranderen, maar ik moet eerlijk zeggen dat er veel "sloomheid" onder de mensen is. De mensen leggen zich zeg maar neer bij de situatie waar ze in zijn.
Gelukkig ben ik deze afgelopen maanden bij Sammy en Lucy geweest, die echt mensen met daadskracht zijn en die zoveel energie steken in het project voor de straatkinderen.

Ik ben blij dat ik een reeel beeld heb kunnen vormen hoe het in een land als Ghana is, dingen die ik heb gezien of meegemaakt kan je niet meemaken als je voor een week in een land op vakantie bent. Al met al waardeer ik Ghana echt enorm en Robert en ik zijn al stiekem een beetje aan het fantaseren om hier misschien zelfs voor een poosje ooit te gaan wonen; maar terugkomen gaan we zeker!!

Ik waardeer de mensen hier enorm in hun relatie met God en van het geloof wat de mensen hier in God hebben kunnen wij zeker nog wat leren! Dat is dan wel weer met zoveel daadskracht, veel meer daadskracht dan de gemiddelde westerse mens. De mensen danken en bidden hier echt voor alles, wat ik echt gaaf vind, want dan betrek je God echt in alles en het is altijd het beste om God eerst te raadplegen als je je ziek voelt of situaties niet goed zijn. Wij mogen ook wel wat vaker bidden dat onze hoofdpijn weg mag gaan in plaats van gelijk paracetamol pakken!

Eergister hebben Sammy en ik een seminar gegeven voor de twee werkers van de dagopvang. Dat ging erg goed en het was echt nuttig en nodig. Afgelopen twee maanden heb ik veel geobserveerd en gekeken wat er goed ging en wat niet goed liep. Daarna heb ik nagedacht hoe we deze dingen kunnen verbeteren en zo kwamen Sammy en ik erop om een soort seminar te geven om even dingen goed door te spreken en wat aanwijzingen en advies te geven. Dit was allemaal puur om de kinderen zoveel mogelijk van dienst te zijn en de kinderen op de beste manier te helpen.

Mijn buik doet nog steeds soms heel raar en soms lijkt het over, maar ik kan in ieder geval wel weer alles doen, ik heb alleen niet zo veel eetlust en ben gewoon niet helemaal fit.

Ben hier alles al wel aan het afsluiten, heb eergister de laatste belangrijke souvenirtjes gekocht inclusief tweedehands allstars voor mezelf voor maar 80 cent! (wendelijn, ik heb heel hard gezocht naar een maatje groter voor jou maar kon het niet vinden.. zal morgen nog een keertje voor je kijken..)
Morgen ga ik waarschijnlijk voor de laatste keer naar het project, tenzij ik dinsdag nog opeens heel veel zin en energie heb om te gaan kijken, maar dat moet ik dus maar zien.

.. De rest zal ik allemaal vertellen als ik thuis ben!

het laatste weekje..

Ok, eerst goed nieuws!

Robert en ik hebben een huis! Twee dagen na het inschrijven bij een anti-kraak organisatie hebben we een aanbod van twee eensgezinswoningen in Utrecht, vlakbij het centrum! We gaan voor de mooiste, alles in goede staat, drie slaapkamers en zelfs een badkamer met bad! Echt helemaal te gek. We hadden het niet beter kunnen wensen.. We zouden er per direct al in kunnen, dus als ik terug ben uit Afrika kunnen we het gaan inrichten en kan ik er alvast deels in gaan wonen. Gister had ik nog vol verwachting gebeden dat we een woning zouden krijgen voordat ik terug ben uit Afrika, maar dit is wel een extreem snelle gebedsverhoring haha! Het huis is niet voor een heel lange tijd, maar sowieso minstens voor een half jaar, dus het is een lekker begin en alle andere inschrijvingen en wachtlijsten lopen natuurlijk nog, dus daar hoeven we ons ook geen zorgen over te maken. Zie hoe God voorziet eh!


Dit is een foto van ons prachtige schattige geweldige huisje in de wijk Ondiep in Utrecht!

Het minder fijne nieuws is dat ik al bijna een week ziek ben. Het begon vorige week zaterdag en nog steeds voel ik me niet goed. Vandaag dacht ik dat ik helemaal beter was dus wilde lekker een hele dag naar het project, en na het ontbijt heb ik me toch weer staan overgeven en nu voel ik me de hele dag lamlendig. Het is heel frustrerend omdat het mijn laatste week is en ik graag wil genieten van alles, maar het lastig is omdat ik me zo beroerd voel dus niet zoveel kan doen!
Dus als je zou willen bidden voor mijn gezondheid, dat ik snel weer dingen kan gaan doen zou dat fijn zijn. Ik wil eigenlijk morgen sowieso weer naar het project, dus heb wel vertrouwen dat ik dan beter ben, en zo niet, dan gaan we toch even langs een dokter.

edit 17 mei: Vandaag voel ik me een stuk beter! Ben vandaag zelfs nog even naar het project geweest! Morgen gaan Sammy en ik een soort van seminar geven aan de mensen die met de kinderen werken in het project, dus ik ben blij dat ik me weer goed voel.

Mijn lief en ik

Robert en ik hebben een onwijs leuke tijd hier samen! Jammergenoeg gaat hij donderdag alweer terug naar Nederland.. Toen hij er net was zijn we een paar dagen naar Busua geweest, een plaatsje met prachtig zee en strand! Ook zijn we nog naar Dixcove geweest, dat is een plaatsje waar een klein fort staat, wat nog overgebleven is van de slavenhandel. Een heel lief oud mannetje was onze gids en het was indrukwekkend om te zien in wat voor kleine kamertjes zoveel mensen hebben gezeten voor een aantal maanden. Onze tijd in Busua was echt supergaaf en natuurlijk, want het is Afrika, hebben we aparte dingen meegemaakt.. We hebben bij Daniel the Pancakeman gegeten, hij was echt geweldig, en omdat hij geen opener kon vinden opende hij onze colaflesjes met z’n tanden. We hebben echt gelachen, maar het eten was heel erg lekker. Onze enige nare en irritante ervaring in Busua was absoluut Nana. Oh, wat was dat vervelend, ontzettend opdringerig, constant over Kluivert aan het praten, hij zei dat hij ons beef zou geven, maar wat kregen we.. geen beef maar waarschijnlijk was het hond. Aah. Onderwijl hij de hond aan het braden was, liet hij een halve haai zien uit de diepvries met zijn blote handen, om nogmaals te vragen of we echt geen haai wilden eten, en daarna ging hij weer vrolijk door met ons gruwelijke maal bereiden. Nog nooit heb ik me zo geirriteerd onder het eten; het was verschrikkelijk, hij ging constant naast ons zitten en gooide opeens poeder over ons eten zonder te vragen of het mocht en ook zonder uitleg wat het was. Alleen ‘it makes the taste good!’ Daarna dus geen hap meer gegeten en nog nooit heb ik zo snel een cola opgedronken om snel weg te kunnen..

We zijn ook nog naar Kakum national park geweest, dat ligt vlakbij Capecoast en het is een soort regenwoud met een touwbrug van 20/30 meter hoog aan bomen geknoopt waar je over heen kan lopen. Was echt een gave ervaring en het was zo mooi! Daarna nog naar Elmina geweest, waar twee forten zijn van de slavenhandel, dus dat hebben we bezichtigd.

Ik heb wel wat vragen gehoord over dat veel mensen niet precies weten wat het project precies inhoudt.. Het project is voor straatkinderen; sommige kinderen zijn wees, maar de meesten hebben een alleenstaande moeder en heel veel broertjes en zusjes. Ze komen allemaal uit het dorpje vlakbij Takoradi, wat echt een heel arm dorpje is (zie de foto van het ‘huis’ eerder op mijn blog). Nu is het puur een dagopvang voor de kinderen, in de tijd dat ze niet naar school gaan, maar voor ook een heel aantal kinderen is het voor de hele dag omdat hun ouders (of dus alleen moeder of oma etc.) geen geld hebben om ze naar school te sturen. In de dagopvang doen ze dingen zoals dansen, zingen, drummen, maar ook wat “schooldingetjes”, zoals rekenen en dictee. Een keer in de maand delen we ook voedsel uit, wat gesponsord wordt door weer een andere organisatie. Vorige week hebben we ook kleding uitgedeeld aan de kinderen (dankzij mensen in Nederland) waar ze echt onwijs blij mee waren. Op het moment zijn ze hard aan een huis aan het bouwen voor Sammy en Lucy zodat zij er kunnen gaan wonen, en daarna komt er ook nog een hostel voor de kinderen die de hulp het hardste nodig hebben, die daar dus ook kunnen overnachten. Op het moment worden er geloof ik zes kinderen gesponsord om naar school te gaan door de Andreas Manna Stichting (dat is dus de naam van het project), maar hopelijk worden dat er veel meer in de toekomst. Maar nu is de bouw van het huis etc. het belangrijkst, omdat er dan ook meer toezicht is van Sammy en Lucy waardoor alles nog veel beter gaat lopen. Hopelijk is dat klaar binnen twee maanden, maar ik heb er eigenlijk wel vertrouwen in; de werkmannen werken erg hard en elke dag zie je vooruitgang in de bouw.

Voor meer informatie over het project, vraag mij als ik thuis ben, maar check sowieso:

www.andreasmanna.org

Dat is de site van de Andreas Manna Stichting met nog veel meer informatie!


kleding uitdelen aan de kinderen..

big bamboo :)
kakum!